Mildheid

Maar in het diepste van onszelf zijn we allemaal eenzaam. Omdat we niet in staat zijn om werkelijke emotionele relaties aan te gaan met mensen om je heen. Omdat we niet in staat zijn het masker dat we dragen helemaal weg te werpen. En omdat we leeg van binnen zijn, kan alleen God deze plek nog vullen. En omdat we allemaal mens zijn. En omdat we allemaal eenzaam zijn, diep van binnen. Laten we mild voor elkaar zijn. Omdat dit een kleine blijk van liefde mag tonen. In een wereld waarin liefde niet meer bekent is in zijn werkelijke zin.

[geinspireerd door de ontdekkingsdienst]

Reflectie van de menselijke brein.

Ik heb net geleerd dat mijn brein nog niet volledig aangepast is aan deze wereld.
Ik ben namelijk een tiener, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen.
Wat mij betreft mogen ze dat woord afschaffen.
Maar daar gaat het niet om.

Als klein schattig babytje kom je hier op de aarde.
Het is groot, het is raar, het is een grote bom vol informatie.
Maar kleine kindertjes leren snel.
Heel snel.
Ze passen hun creativiteit toe op de wereld.
En zo ontdekken ze hem.
Stukje bij beetje.
Woordje voor woordje, en stapje voor stapje.

Dan wordt je dus op een gegeven moment tiener.
Als tiener denken sommige volwassenen dat je je als een volwassene moet gedragen.
Nou ik dacht het niet!
Want wij arme tieners hebben dus onderontwikkelde hersenen.
Ze zijn nog zo in de groei dat we niet abstract genoeg kunnen denken.
Daardoor dus dat we situaties verkeerd inschatten, of niet begrijpen dat volwassenen boos worden als wij iets cewls doen.

Dus lieve volwassenen.
Neem het ons niet kwalijk.
We zijn nog maar onder ontwikkelde wezentjes.

Trouwens.
Waar is de creativiteit gebleven als je volwassen bent?
Je leert geen 6 woorden per dag meer.
Je moet niet meer bij kirren als je een lachend gezicht ziet.
Je drenteld niet gezellig door het huis.

Moeten we niet gewoon altijd als baby's blijven ontdekken en genieten?