Perfect

De vloer vol balonnen.
Harde muziek. Ik wil dansen.
Gekleurde lichtjes. Klein. Toch overal.
Mijn kleren zitten als gegoten.
Niet te groot en niet te klein.
Ik heb geen honger.
Ook geen dorst.
En de aanwezigheid van mensen vult mij.
Vult de ruimte met warmte die je niet met zintuigen waarnemen kan.
Alles is zacht.
En ik voel me sterk.
En zacht.
Niemand kan me kwetsen,
Niemand wil me kwetsen.
En we dansen.
Terwijl de ochtend nog niet aanbreekt.
En wij nooit te moe zullen worden.
Het is warm.
En confortabel.
En warme energie vult mij.
Nooit meer alleen.
Nooit meer honger.
Nooit meer zwak.
Nooit meer koud.
Nooit meer gekwetst.

uit de oude box

Daar sta ik dan.
En ik kijk naar jou.
Eens in de zoveel tijd geef je me te drinken.
Soms vergeet je het voor een hele tijd.
Dan droog ik uit.
En laat ik delen van mezelf los.
Zodat jij ze oprapen kan.
Weggooien kan.
Ik vraag me af.
Wat beteken ik voor jou?
Ben ik voor de sier?
Of sta ik hier.
Omdat ik maak dat jij ademen kan?
Innerlijk op uiterlijk.
Of ben je me vergeten.
Zodat ik over een tijdje uitgedroogd.
Weggegooid kan worden.
Afgekeurd.

Laten we de rollen omdraaien.
Ik geef jou water.
Jij mag daar staan.
Hier staan.
Om de zoveel tijd geef ik je.
Een andere plaats.
En als ik je zat ben.
Verdwijn je.
Linea recta de prullenbak in.

Inspiratie loos,

Dag allen.
Het spijt me zeer.
Ik heb geen inspiratie voor een verhaal.
En ik heb een snee in mijn vinger.
Dus ik ben zielig.

Einde.